Onder grote belangstelling is zaterdag de jaarvergadering van het Texelfonds gehouden. Het aantal bezoekers was zelfs zo groot, dat op het laatste moment moest worden besloten de tussenwand weg te schuiven die de twee zaaltjes in De Buureton van elkaar scheidt, waardoor toch iedereen een zitplaats kon worden geboden.
Voorzitter Jan Beijert opende de vergadering met een uitspraak van de onlangs overleden Bob Bakker, lid van de eerste Raad van Advies, die het Texelfonds bij de oprichting in 2004 ‘een geweldig cadeau voor de Texelse samenleving’ noemde. Penningmeester Dirk Vinke en bestuurslid aanvragen Marion Barth blikten daarna terug op 2018. In hun verhalen viel op dat het rendement door de tegenvallende beurskoersen wat minder was dan gehoopt, maar dat de financiële situatie van het Texelfonds toch gezond is en dat het afgelopen jaar veel Texelse projecten met een gift konden worden gesteund. Dat varieerde van een steiger voor de werkgroep Kerkuil tot de restauratie van het monumentale orgel van de Maartenskerk en een bladblazer voor de vrijwilligers die het skatepark in Den Burg knap houden. In totaal ging het om een bedrag van €77.311,-.
Rodny Stolk en Maaike de Graaf vertelden over de ontwikkelingen binnen het Jong Texelfonds. Ze gaven er een extra en persoonlijk tintje aan door duidelijk te maken dat het bestuurslidmaatschap ook goed voor hun eigen ontwikkeling is en dat ze er veel van leren.
Onbetwist hoogtepunt van de vergadering was ‘Ik liek alles wel kwiet, een Texels antwoord op culturele onterving’, een bijdrage van oud-Texelaar Lodewijk Dros. In een boeiende lezing ging hij in op de veranderende Texelse samenleving. Hij constateerde dat boeren en vissers nog niet zo lang geleden de belangrijkste beroepsgroepen op het eiland waren, maar dat zij inmiddels vooral rekwisieten van het toerisme zijn geworden.
Onnavolgbaar was de link die Dros wist te leggen met zijn boek ‘Eiland in de nevel’, dat deze week verschijnt en waarin hij de wandeling beschrijft die Pieter Kikkert in 1791 over Texel maakte. Graag had hij het eerste exemplaar overhandigd aan Jan van der Vis, scheidend lid van de Raad van Advies, maar de uitgever vond dat geen goed idee, omdat de officiële presentatie nog moest worden gehouden. Dros loste dat creatief op door Van der Vis het tweede exemplaar te overhandigen. Als dank voor zijn lezing kreeg hij een cheque van €100,- voor een goed doel. Op voorspraak van zijn broer Peter bestemde Dros het voor de Texelse voedselbank.
